In veel organisaties zien we dat de bestaande aanpak en structuur niet voor iedereen werkt. Medewerkers met een innovatie-opdracht hebben een andere werkwijze nodig. Als ze zich uitgenodigd voelen zichzelf in te brengen in de verandering, dan wordt de basis gelegd voor werkelijke innovatie en creativiteit.
Soms zien we het voor onze ogen gebeuren. Een deelnemer die kantelt. Bij Marielle Kamp was het omslagpunt niet te missen. Kort na de eerste tweedaagse Ik in innovatie van de leergang Ruimte houden voor innovatie zoeken we haar op in het Timmerhuis van de gemeente Rotterdam.
Enthousiast en open vertelt Marielle wat zich bij haar heeft afgespeeld. Wat is deze eerste tweedaagse voor haar geweest?
• Een eye opener;
• een cadeautje;
• heel leuk, ook zwaar;
• een welkome ondersteuning in haar verkenningstocht.
Een nieuwe baan
Eerst kort wat achtergrond. Marielle heeft sinds februari 2017 een nieuwe baan. Ze is strategisch HR-adviseur bij de Gemeente Rotterdam in het Sociaal Domein. Niet haar eerste functie bij de gemeente, hiervoor gaf ze al HR-advies bij een ander onderdeel.
Een innovatieve opdracht
Vooral nieuw is de component strategisch. Een groot en abstract begrip waar Marielle direct van in de actie schiet. De innovatieve uitdaging is om HR eerder in processen aan tafel te krijgen. Proactief. Niet wachten tot het moment dat een medewerker moet worden geworven.
Dapper op pad
Marielle voelt zich geroepen om de gepaste strategie te komen brengen. ‘Ik ben aan de slag gegaan als Lucky Luke die in zijn eentje te paard de uitdaging aan gaat. Denkend dat ze me hadden uitgekozen op inhoud. In mijn vorige functie gold ik immers als expert en bracht ik kennis. Dus heb ik mijn oor te luisteren gelegd bij collega’s en een gedegen plan gemaakt op basis van mijn inhoudelijke bagage. Zoals ik het gewend was te doen.’
Ogenschijnlijk niet gescoord
De echte Lucky Luke scoort door sneller te schieten dan zijn schaduw. Marielle niet. Haar voortvarende aanpak ketste in eerste instantie af. ‘Mijn voorstel om HR meer te betrekken bij bijeenkomsten van managers leek het niet te halen. De managers reageerden lauwtjes en stelde kritisch vragen over de toegevoegde waarde. Op dat moment besefte ik dat ik in deze functie uit een ander vaatje moet tappen. Want mijn directe manier werkt niet en kost te veel energie. Daar begint mijn zoektocht.’
Ontdekking 1: De oude manier werkt niet en kost te veel energie
Stoppen, maar waarmee?
‘Op weg naar de opleiding Ruimte houden was ik de moed een beetje kwijt. ‘Ik moet ergens mee stoppen,’ spookte het door mijn hoofd, ‘maar ik weet alleen niet waarmee.’ Met die vraag in mijn achterhoofd ben ik ingestapt in de opleiding. Ik heb de creatieve achtbaan intens doorvoeld en meegemaakt. Me ongemakkelijk gevoeld. Aan de zuivere observaties van de groep en de trainers heb ik veel te danken. Daardoor werd me duidelijk waar ik mee moet stoppen.’
Er is geen ‘zoals het hoort’
‘Aannames en waardeoordelen. Ik moet ophouden daar aan te willen voldoen. Vooral als het gaat over hoe je strategisch HR-manager moet zijn. De rollen in een innovatieproces verschillen, diversiteit is echt nodig. Ik blijk de kwaliteit van de ontregelaar in me te hebben. Iemand die op korte termijn de spanning en de frictie kan opzoeken, om vandaar uit beweging te organiseren. Dat was voor mij een eye opener. Dat aspect van mezelf wil ik nu bewuster inzetten in vernieuwingsprocessen.
Ontdekking 2: Ik ben van nature de ontregelaar
Eerst luisteren
In plaats van alleen kennis brengen, start ik met luisteren. Ik stel vragen. Prikkel het perspectief van mijn gesprekspartners. Verbind me door tegengas te geven, een ander geluid te laten horen, het doel scherper te krijgen. Dat leidt soms eerst tot verwarring. Maar om te komen tot nieuwe vormen en oplossingen, mogen we best meer tijd nemen en aandacht besteden aan het proces.’
Mezelf zijn in innovatie
‘Mezelf zijn. Dat werkt. Zeker als professional in veranderingstrajecten. Het is grappig; ieder heeft zijn eigen inbreng. Uit zijn eigen energieveld. Ben je goed in structuur, dan is dát de manier om jouw rol op te pakken. Er zijn ook collega’s die het talent hebben verbinding te brengen, dat is dan hun invulling. Het is goed om elkaars kwaliteiten te weten. En om het samen te doen vanuit het verschil.’
Een veelzeggend beeld
‘Het laatste zetje heb ik gekregen toen we in de omgeving gingen fotograferen. Ik maakte deze foto van een graffiti. Eigenlijk best lelijk. Maar ook heel mooi en normaal in de context. De voorbijganger op de scooter kijkt niet raar op. Zo’n beeld biedt me houvast. Als ontregelaar heb ik wel eens een lelijke rol. Ik doe iets waar niet iedereen op zit te wachten. Tegelijk mag het en heeft het meerwaarde. Wat een opluchting.’
Ontdekking 3: Ik mag er zijn zoals ik ben
Liliane van der Steur
